تکنیک های رادیوگرافی گردن فمور

نمای نیم رخ دو طرفه

مرحله 1

• از بیمار بخواهید تا ران و زانوها را خم کرده و پاها را تا حد امکان به سمت بالا بکشد( به اندازه ای که ران در حالت تقریبا عمودی قرار گیرد؛ به شرطی که قسمت آسیب دیده اجازه این حرکت را بدهد.)
• از بیمار بخواهید این موقعیت نسبتا راحت را تا زمان تنظیم شدن تیوب اشعه ایکس و گیرنده تصویر, نگه دارد.

مرحله 2

• مرکز گیرنده تصویر 1 اینچ( 2.5 سانتی متر) بالاتر از سمفیزپوبیس قرار گیرد.

مرحله 3

• ران ها تا حد امکان از هم دور شوند و از بیمار بخواهید پاها را به سمت داخل بچرخاند به طوری که کف پا ها در تماس با یکدیگر قرار گیرد. برطبق نظر کلیوز, زاویه بین 25 تا 45 درجه متغیر است, بسته به اینکه ران تا چه حد می تواند عمودی قرار گیرد.
• پاها را در خط وسط گرید قرار دهید.(شکل 7-22)
• در صورت امکان, پاها را تا 45 درجه در حالت عمود, از هم دور کنید تا محور بلند گردن استخوان ران موازی با سطح گیرنده تصویر قرار گیرد.
• وضعیت استخوان های ران را جهت یکسان بودن زاویه دور شدن آنها بررسی کنید.

شکل 7-22. روش تعدیل یافته کلیوز : نمای AP oblique از گردن ران با اشعه مرکزی عمود

نمای نیم رخ یک طرفه

• بیمار را در وضعیتی قرار دهید که ASIS طرف مورد نظر منطبق با خط میانی گرید باشد.
• از بیمار بخواهید زانو و ران مورد نظر را خم کند و پا را تا حد امکان بالا آورد تا در مقابل زانوی طرف دیگر قرار گیرد.
• بعد از تنظیم اشعه عمود و وضعیت گیرنده تصویر, از بیمار بخواهید کف پای خود را رو به روی زانوی مقابل قرار دهد و ران به صورت نیمرخ با زاویه 45 درجه از بدن دور می شود. لگن ممکن است کمی چرخش پیدا کند.
• اندام های تناسلی را با حفاظ سربی بپوشانید.
• از بیمار بخواهید حین تصویر برداری, نفس خود را نگه دارد.

شکل 7-23. روش تعدیل یافته کلیوز: نمای نیم رخ یک طرفه از گردن ران

اشعه مرکزی

• اشعه مرکزی عمود بر میدساجیتال بدن در حدود 1 اینچ( 2.5 cm) بالاتر از سمفیز پوبیس وارد می شود. برای وضعیت نیم رخ یک طرفه, اشعه مستقیما به گردن ران وارد می شود.(شکل 7-12)

محدودسازی

• میدان تابش را به اندازه 14*17 اینچ (35*43 سانتی متر ) تنظیم کنید.

اگر بیمار کوچک تر از حد طبیعی بود, میدان تابش را محدود تر کنید.

ساختمان های نمایش داده شده

• تصویر نیم رخ دوطرفه, یک نمای AP oblique از سر و گردن ران و محدوده تروکانترها در یک تصویر پرتونگاری برای مقایسه نشان می دهد.( شکل های 7-24 تا 7-26)

معیار ارزیابی

• موارد زیر به وضوح باید مشخص باشد:
• نشانه محدودسازی مناسب میدان
• لگن بدون پرخش, همانطور که توسط یک ظاهر متقارن نشان داده شده است.
• استابولوم, سر و گردن ران
• تروکانتر کوچک روی لبه داخلی ران
• گردن ران بدون روی هم افتادگی تروکانتر بزرگ. دور کردن بیش از حد ران سبب می گردد تروکانتر بزرگ مانع مشاهده گردن ران شود.
• محور ران از استخوان لگن در زاویه های مساوی گسترش یافته است.
• جزئیات بافت نرم و بافت اسفنجی استخوان

شکل 7-24. نمای AP از گردن استخوان ران. توجه: وسیله ثابت کننده در مفصل ران سمت راست و همچنین محافظ اندام تناسلی مردانه نشان داده شده است.

شکل 7-25. تصویر AP oblique از گردن استخوان ران. روش تعدیل یافته کلیوز ( همان بیمار شکل 7-24)

شکل 7-26. تصویر AP oblique از گردن استخوان ران. روش تعدیل یافته کلیوز

گردن ران

نمای Axiolateral

روش اصلی کلیوز

توجه: این آزمون برای بیماران مشکوک به شکستگی یا وضعیت های پاتولوژیک ممنوعیت دارد.

گیرنده تصویر

• 17*14 اینچ (43*35 سانتی متر ) به صورت عرضی

وضعیت بیمار

• بیمار در وضعیت خوابیده به پشت( سوپاین ) قرار می گیرد.

وضعیت ناحیه مورد بررسی

توجه: این وضعیت همان وضعیتی است که قبلا به عنوان روش تعدیل شده کلیوز شرح داده شد. این نما می تواند به صورت نیم رخ یک طرفه یا دو طرفه انجام شود.

• قبل از دور شدن ران ها از یکدیگر( در مرحله 3 توضیح داده شد. صفحه 342) جهت لامپ اشعه ایکس موازی با محور تنه ران تنظیم می شود.( شکل 7-27)
• اشعه مرکزی را طوری تنظیم کنید که به نقطه میانی گیرنده تصویر بتابد.
• اندام های تناسلی را با حفاظ سربی بپوشانید.
• از بیمار بخواهید حین تصویر برداری نفس خود را نگه دارد.

اشعه مرکزی

• اشعه مرکزی موازی با تنه ران می تابد. طبق روش کلیوز, زاویه ممکن است بین 25 تا 45 درجه متغیر باشد بسته به اینکه ران چقدر عمودی قرار می گیرد.

شکل 7-27. نمای Axiolateral از گردن ران. روش کلیوز

ساختمان های نشان داده شده

• تصویر حاصل یک نمای Axiolateral از سر و گردن ران و محدوده تروکانترها به ما نشان می دهد.

معیار ارزیابی

• موارد زیر به وضوح باید مشخص باشد:
• نشانه محدودسازی مناسب میدان تابش
• لگن بدون پرخش, همانطور که توسط یک ظاهر متقارن نشان داده شده است.
• نمای Axiolateral از گردن استخوان ران
• گردن استخوان هر دو ران بدون روی هم افتادگی با تروکانترهای بزرگ
• بخش کوچکی از تروکانتر کوچک در سطح خلفی ران ها
• بخش کوچکی از تروکانتر بزرگ در هر دو سطح خلفی و قدامی ران ها
• هر دو طرف باید به یک اندازه با لبه تخت فاصله داشته باشند.
• رویت بخش بزرگی از پروگزیمال ران در آزمون نیم رخ یک طرفه
• گردن استخوان ران تقریبا 15 تا 20 درجه بالاتر از تنه ران قرار می گیرد.
• جزئیات بافت نرم وبافت اسفنجی استخوان

در رفتگی مادرزادی مفصل هیپ

تشخیص دررفتگی مادرزادی مفصل ران در نوزادان, در مقالات بیشماری مورد بررسی قرار گرفته است.آندرن و ون روزن, روشی را که براساس مطالعات تئوریک است شرح داده اند. روش آنها به کاربرد دقیق و معقول از تکنیک های وضعیت دهی نیاز دارد تا تشخیص دقیقی به دنبال داشته باشد. این پیشنهاد شامل نمای نیم رخ دو طرفه از مفصل هیپ با بازشدن اجباری پاها با زاویه حداقل 45 درجه و با چرخش داخلی قابل ملاحظه ران ها می باشد. نیک و کانس, وسیله ای که درجه باز شدن و چرخش در اندام تحتانی را کنترل می کند, معرفی نمودند. آنها گزارش دادند که این دستگاه اساسا مشکلات وضعیت دهی را از بین می برد و باعث کاهش دفعات تکرار آزمون می شود.

شکل 7-28. نمای Axiolateral از گردن ران. روش کلیوز

A : آزمون نیم رخ دو طرفه. B و C : آزمون نیم رخ یک طرفه از بیماری که افتاده است. شکستگی در تصویر اولیه AP از مفصل ران دیده نمی شود. B) در نمای بعدی که با روش کلیوز گرفته شده است, یک شکستگی کوچک در سر ران مشاهده می شود. (فلش) حداقل دو نما در بررسی ضربه و تروما مورد نیاز می باشد.

این نوشته از روی اطلس مریل ویرایش ۱۳ توسط جمعی از دانشجویان علوم پزشکی به زبان فارسی بطور اختصاصی برای وبسایت گالنی ترجمه شده است. دسترسی برای عموم رایگان است. استفاده از مطالب با ذکر منبع و آدرس اینترنتی galleny.com بلامانع است. هرگونه استفاده تجاری از این ترجمه ها منع می شود.

مترجم: فاطمه پورمند