نکات و مراحل انجام تصویربرداری:
تهیه ی اسکات:
اگر ناحیه ی گردن مورد نظر است از بیمار خواسته می شود که دست هایش را در امتداد بدنش نگاه دارد و اگر پشتی یا کمری است دست ها باید بالای سر قرار گیرند.
Head first or feet first :
برای مهره های پشتی و کمری با پا وارد می کنیم اما برای مهره های گردنی با سر، تا تخت حرکت کمتری داشته باشد.
Lat or AP pilot :
به دلیل اینکه انحراف ستون فقرات ممکن است وجود داشته باشد، قطعا دو تصویر گرفته می شود، هم AP و هم lat
چیدن پروتکل:
شروع از مهره های بالایی به سمت مهره های پایینی
مهره های کمری: T10 / T11 تا ساکروم
مهره های پشتی (سینه ای): C5 تا L2
مهره های گردنی: Post.fossa تا T2
:Recon/kernel
1-bone ، البته bone spine ترجیح داده می شود به دلیل نمایش جزییات بیشتر و چون استخوان اسفنجی است بهتر است که با detail نمایش داده شود.
۲-soft tissue: بررسی دیسک و عضلات
در دستگاه Conventional برای گرفتن تصویر دیسک بین مهره ها مدام باید tilt را عوض می کردند و اگر بیمار lordosis داشت، کار بسیار سخت تر می شد. ولی امروزه بوسله ی دستگاه های اسپیرال و MSCT، هلیکال زده می شود ( ۰.۶۲۵ – ۱ میلیمتر) و سپس در جهات مختلف بازسازی می شود که در این حالت دوز بیمار کم می شود.
نکته: در مقاطعی که زده می شود عضلات پاراورتبرال و پسواس حتما باید دیده شود زیرا ۸۰ ٪ از کمر دردها ناشی از دیسک نیست بلکه اسپاسم عضله می باشد. (اگر اسپاسم کند اختلالات مربوط به دیسک هم به دنبالش ممکن است ایجاد شود)
نکته: بازسازی حجمی (VR) برای تشخیص شکستگی انجام میشود.
نکته: VR علاوه بر استخوان ها دیسک های بین مهره ای را هم نشان میدهد اما بازسازی 3D تنها استخوان را نشان میدد.
