تکنیک های رادیوگرافی زانو
تکنیک های رادیوگرافی زانو
زانو
نمای AP
تصاویر رادیوگرافی مفصل زانو ممکن است با و یا بدون گرید گرفته شود. اندازه زانوی بیمار، نظر رادیوگرافر و پزشک از مواردی هستند که باعث میشوند تصویر با و یا بدون گرید گرفته شود. در طول تصویربرداری از اندام تحتانی باید شیلد گذاری گنادها انجام شود. (در تصویر از شیلد استفاده نشده است تا پوزیشن صحیح نمایش داده شود.)
گیرنده ی تصویر
- گیرنده ی 12×10 اینچی (30×24 سانتی متری) به صورت طولی
- بیمار در حالت سوپاین قرار گیرد، بدن بیمار طوری قرار گیرد که لگن بدون چرخش باشد.
وضعیت ناحیه مورد بررسی
- گیرنده را زیر زانوی بیمار قرار دهید و زانوی بیمار را مقداری خم کنید تا بتوانید پتلا را پیدا کنید، سپس دوباره زانو را در حالت کشیده قرار دهید و مرکز گیرنده را حدودا 5/0 اینچ (3/1 سانتی متر) پایین تر از اپکس پتلا قرار دهید. با این کار فضای مفصلی زانو روی مرکز گیرنده سانتر میشود.
- برای ایجاد نمای AP حقیقی پای بیمار را طوری قرار دهید که اپی کندیلها موازی با گیرنده قرار گیرند (تصویر 119-6). پتلا کمی خارج تر از مرکز به سمت قسمت داخلی قرار میگیرد. اگر امکان کشیده شدن کامل زانو فراهم نباشد از گیرنده ی خمیده استفاده میشود.
- اندام های تولید مثلی با شیلد سربی پوشانده شود.
اشعه مرکزی
- مستقیما به نقطه ای 5/0 اینچ (3/1 سانتی متر) پایین تر از اپکس پتلا. زاویه ی تابش متغیر است و به فاصله ی بین ASIS و تخت بستگی دارد (تصویر 120-6):
- کمتر از 19 سانتی متر : 5-3 درجه به سمت پا (لگن لاغر)
- 24-19 سانتی متر : 0 درجه
- بیشتر از 24 سانتی متر : 5-3 درجه به سمت سر (لگن بزرگ)
محدود سازی
- میدان را به اندازه ی 12×10 اینچ (30×24) تنظیم کنید.
ساختمان های نشان داده شده
- تصویر حاصل نمای AP ساختمان زانو را نشان میدهد (تصویر 121-6).
معیار ارزیابی
- ساختمان های زیر باید به طور واضح نمایان باشد:
- نشانه ی محدودسازی مناسب میدان تابش
- در صورتی که برای بیمار امکان پذیر باشد زانو بایدکاملا کشیده باشد.
- کل زانو بدون چرخش
- قرینه بودن کندیلهای فمور و قرار گرفتن برآمدگی بین کندیلی تیبیا در مرکز
- روی هم افتادگی اندک سر فیبولا به شرط نرمال بودن تیبیا
- روی هم افتادگی کامل پتلا و فمور
- باز بودن فضای بین فمور وتیبیا ، با پهنای مساوی در هر دو طرف در صورتی که زانو نرمال باشد.
- بافت نرم به همراه جزئیات بافت اسفنجی استخوان
تصویر 119-6 نمای AP زانو.
تصویر 120-6 ضخامت لگن و زاویه اشعه برای نمای AP زانو.
تصویر 121-6 A ، نمای AP زانو با اشعه 5 درجه به سمت سر. فاصله بین ASIS بیمار و تخت بیشتر از 25 درجه بوده است. B ، تصویر زانوی همان بیمار با اشعه عمود. دقت کنید که فضای مفصلی به خوبی باز نیست. C ، نمای AP زانوی یک فرد 15 ساله. فلش یک ضایعه ی خوش خیم در تیبیا را نشان میدهد.
نمای PA
- گیرنده ی تصویر : 12×10 اینچ (30×24 سانتی متر) به صورت طولی
وضعیت بیمار
- بیمار در پوزیشن prone قرار گرفته و انگشتان شست پای او روی تخت رادیوگرافی قرار میگیرد و یا از کیسه شنی زیر مچ به عنوان نگهدارنده استفاده میشود.
وضعیت ناحیه مورد بررسی
- نقطه ای در حد 5/0 اینچ (3/1 سانتی متر) پایین تر از اپکس پتلا در مرکز گیرنده ی تصویر قرار میگیرد و ساق پای بیمار طوری تنظیم میشود که اپی کندیل های فمور موازی تخت قرار گیرد. به دلیل اینکه زانو روی سطح داخلی کشکک که مایل است قرار میگیرد، هنگام تنظیم زانو باید دقت کرد (تصویر 122-6).
- اندام های تولید مثلی را با شیلد سربی بپوشانید.
تصویر 122-6 نمای PA زانو.
ساختمان های نشان داده شده
- تصویر نهایی نمای PA زانو را نشان میدهد (تصویر 123-6).
معیار ارزیابی
- ساختارهای زیر باید به طور واضح نمایان باشد:
- فضای مفصلی بین فمور وتیبیا به صورت باز با پهنای مساوی در دو طرف درصورتی که زانو نرمال باشد
- درصورتی که برای بیمار امکان پذیر باشد باید زانو کاملا کشیده باشد
- فمور کاملا بدون چرخش در صورتی که تیبیا نرمال باشد
- روی هم افتادگی اندک سر فیبولا با تیبیا
- بافت نرم به همراه جزئیات بافت اسفنجی استخوان
تصویر 123-6 نمای PA زانو.
نمای لترال
مدیولترال (داخلی-خارجی)
گیرنده ی تصویر : 12×10 اینچ (30×24 سانتی متر) به صورت طولی
وضعیت بیمار
- از بیمار بخواهید که به سمت آسیب دیده بچرخد. مطمئن شوید که لگن بدون چرخش باشد.
- برای ایجاد نمای لترال استاندارد، از بیمار بخواهید که زانوی آسیب دیده را به سمت جلو آورده و پای دیگر را به سمت عقب بکشد (تصویر 124-6). همچنین ممکن است پای دیگر جلوی زانوی آسیب دیده روی یک نگهدارنده قرار گیرد.
وضعیت ناحیه مورد بررسی
- معمولا زاویه 20 الی 30 درجه ترجیح داده میشود چرا که در این حالت عضلات به حالت ریلکس درآمده و بیشترین حجم از حفره مفصل نمایان میشود.
- در شکستگی های جدید و درمان نشده ی پتلا برای پیشگیری از جدا شدن شکستگی زانو نباید بیش از 10 درجه خم شود.
- زیر مچ پا نگهدارنده قرار دهید.
- اپی کندیل ها را گرفته و آنها را طوری تنظیم کنید که تا عمود برگیرنده قرار گیرند (کندیل ها باید روی هم افتاده باشد). پتلا باید عمود بر صفحه گیرنده باشد (تصویر 125-6).
- اندام های تولید مثلی را با شیلد سربی بپوشانید.
تصویر 124-6 نمای لترال زانو با زاویه 5 درجه به طرف سر.
تصویر 125-6 A ، نمای لترال زانو با پوزیشن نادرست. به کندیل هایی که روی هم افتادگی ندارند دقت کنید (فلش های سیاه)، و کشکک یک مفصل بسته است (فلش سفید). B ، زانوی همان بیمار قبلی پس از پوزیشن دهی صحیح. کندیل ها روی هم افتاده اند و فضای مفصلی بین پتلا و فمور باز است.
اشعه مرکزی
- به نقطه ی 1 اینچ (5/2 سانتی متر) پایین تر از اپی کندیل داخلی با زاویه 5 تا 7 درجه به طرف سر وارد میشود. این زاویه دهی از پنهان شدن فضای مفصلی توسط تصویردارای بزرگنمایی کندیل داخلی فمور جلوگیری میکند. علاوه بر این، در پوزیشن لترال خوابیده، کندیل داخلی کمی پایینتر از کندیل خارجی قرار میگیرد.
- مرکز اشعه را با مرکز گیرنده سانتر کنید.
کولیماسیون
- میدان را به اندازه 12×10 اینچ (30×24 سانتی متر) محدود کنید.
ساختمان های نشان داده شده
- تصویر نهایی نمای لترال دیستال فمور، پتلا، مفصل زانو، انتهای پروگزیمال تیبیا و فیبولا، و بافت نرم مرتبط را نشان میدهد (تصویر 126-6).
معیار ارزیابی
- ساختارهای زیر باید به طور واضح نمایان باشد:
- نشانه ی محدود سازی مناسب میدان تابش
- روی هم افتادگی کندیل های فمور (کندیل داخلی که بیشتر بزرگ نمایی شده را مشخص کنید) که نشان دهنده ی پوزیشن صحیح لترال است به همراه خم شدگی زانو با زاویه 20 الی 30 درجه.
- در اثر چرخش زیاد به سمت گیرنده سطح قدامی کندیل داخلی به پتلا نزدیک میشود.
- در اثر چرخش کم به سمت گیرنده سطح قدامی کندیل داخلی از پتلا دور میشود.
- در اثر زاویه کم اشعه به سمت سر سطح پایینی کندیل داخلی پایینتر از کندیل خارجی قرار میگیرد.
- در اثر زاویه خیلی زیاد به سمت سر سطح پایینی کندیل خارجی پایین تر از کندیل داخلی قرار میگیرد.
- روی هم افتادگی اندک سر فیبولا و تیبیا ( چرخش بیش از اندازه باعث کاهش روی هم افتادگی میشود و چرخش کم باعث افزایش روی هم افتادگی میشود)
- نمای لترال پتلا
- فصای مفصلی بین پتلا و فمور به صورت باز
- فضای مفصل باز بین کندیل های فمور و تیبیا
- بافت نرم به همراه جزئیات بافت اسفنجی استخوان
تصویر 126-6 ،
نمای لترال زانوB. نمای لترال زانوی که التهاب شدید مفصلی را نشان میدهدA
زانو
نمای AP
با تحمل وزن بدن
ایستاده
Leach و همکاران, پیشنهاد کردند که به طور معمول نمای AP با تحمل وزن بدن برای بررسی التهاب مفصلی زانو به کار رود. آنها دریافتند که این نما باریک شدن فضای مفصلی را نمایش می دهد در حالیکه در نمای بدون تحمل وزن, این فضا نرمال به نظر می رسد.
گیرنده تصویر
- اینچ ( سانتی متر ) به صورت عرضی برای تصویر هر دو زانو
وضعیت بیمار
- بیمار در حالت ایستاده, پشت به گرید عمودی دستگاه قرار می گیرد.
وضعیت ناحیه مورد بررسی
- بیمار به گونه ای می ایستد که زانوها در مرکز IR قرار گیرد.
- انگشتان پا به سمت جلو قرار دهید و پاها به اندازه کافی از هم جدا شوند تا تعادل مناسبی ایجاد شود.
- از بیمار بخواهید که مستقیم بایستد , زانوها را در حالت کاملا کشیده قرار دهد و وزن بدن را به طور یکسان بین دو پا تقسیم کند.
- مرکز گیرنده را اینچ (3/1 سانتی متر) پایین تر از راس پتلا (کشکک) قرار دهید.
- اندام های تناسلی را با حفاظ سربی بپوشانید.
اشعه مرکزی
- افقی و عمود بر مرکز گیرنده. 3/1 سانتی متر پایین تر از راس پتلا وارد می شود.
محدوده سازی
- محدود سازی میدان را به اندازه اینچ ( سانتی متر) تنظیم کنید.
ساختار های نشان داده شده
- تصویر حاصل, نشان دهنده فضاهای مفصلی هر دو زانو است. این فرایند ناهنجاری های چرخش به داخل یا خارج را نیز نمایش می دهد.
معیار ارزیابی
- موارد زیر به طور واضح باید نمایان باشد:
- نشانه محدود سازی میدان
- رویت هردو زانو بدون چرخش
- فضاهای مفصلی زانو در مرکز ناحیه تابش
شکل 6-127: نمای AP زانو ها با تحمل وزن
شکل 6-128: A:نمای AP زانو ها با تحمل وزن B: زانوی راست تحت آرتروپلاستی قرار گرفته است.
نمای PA
روش روزنبرگ
با تحمل وزن
خم شدن زانو در حالت ایستاده
گیرنده تصویر
- اینچ ( سانتی متر ) به صورت عرضی برای تصویر هر دو زانو
وضعیت بیمار
- بیمار را در حالت ایستاده طوری قرار دهید که قسمت جلویی زانوها در مرکز گرید عمودی قرار گیرد.
وضعیت ناحیه مورد بررسی
- برای نمای PA مستقیم, از بیمار بخواهید طوری بایستد که زانوها در تماس با گرید عمودی باشد.
- مرکز گیرنده را اینچ (1.3 cm) پایین تر از راس پتلا (کشکک) قرار دهید.
- از بیمار بخواهید لبه گرید را بگیرد و زانوها را خم کند به طوریکه استخوان ران در زاویه 45درجه قرار گیرد.(شکل 6-129)
- اندام های تناسلی را با حفاظ سربی بپوشانید.
اشعه مرکزی
- اشعه مرکزی به صورت افقی و عمود بر مرکز گیرنده تصویر می باشد. اشعه عمود بر تیبیا و فیبولا تابیده می شود. گاهی اوقات اشعه 10 درجه به سمت پا زاویه می گیرد.
ساختمان های نمایش داده شده
- نمای PA با تحمل وزن برای ارزیابی باریک شدن فضای مفصلی و نمایش بیماری های غضروف مفصلی مورد استفاده قرار میگیرد.(آرایش 6-130) این تصویر مشابه تصویر حاصل از سوراخ بین کندیلی می باشد.
معیار ارزیابی
- موارد زیر باید به طور واضح در تصویر مشخص باشد:
- نشانه محدودسازی مناسب میدان
- هر دو زانو بدون چرخش
- مفصل زانو در مرکز ناحیه تابش
- قسمت بالای( پلاتو) تیبیا در تصویر
- روئت حفره بین کندیلی
- جزئیات بافت نرم و بافت اسفنجی استخوان
توجه: در موارد بررسی یک زانو در حالت تحمل وزن, بیمار باید وزن بدن را روی یک پا پخش کند. تعادل بیمار با فشار مختصر روی انگشتان پای آسیب ندیده حفظ می شود.
شکل 6-129: نمای PA در شرایطی که زانو ها 45 درجه خم شده اند و اشعه عمود می تابد.
شکل 6-130: نمای PA در شرایطی که زانو ها 45 درجه خم شده اند و اشعه با 10 درجه به سمت پا تابیده است.
نمای AP oblique
چرخش به خارج
گیرنده تصویر
- اینچ ( سانتی متر ) به صورت طولی
وضعیت بیمار
- بیمار را در وضعیت خوابیده به پشت( سوپاین) قرار داده و تکیه گاهی زیر مچ پاها قرار دهید.
وضعیت ناحیه مورد بررسی
- در صورت لزوم, مفصل هیپ طرف مقابل را به اندازه کافی بالا آورید تا اندام تحتانی مورد نظر بچرخد.
- در زیر لگن و زانوی طرف مقابل از تکیه گاه استفاده کنید.(شکل 6-131)
- مرکز گیرنده را اینچ (1.3 cm) پایین تر از راس پتلا (کشکک) قرار دهید.
- اندام تحتانی را 45 درجه به سمت خارج بچرخانید.
- اندام های تناسلی را با حفاظ سربی بپوشانید.
اشعه مرکزی
- اشعه مرکزی مستقیما به نقطه ای در اینچ (1.3 cm) پایین تر از راس پتلا می تابد. زاویه تابش بسته به فاصله ASIS تا سطح تخت متغیر است:
3-5 درجه به سمت پا cm
0 درجه cm 19-24
3-5 درجه به سمت سر cm
محدود سازی
- میدان تابش را به اندازه اینچ ( سانتی متر ) تنظیم کنید.
ساختمان های نشان داده شده
- تصویر حاصل نشان دهنده یک نمای AP oblique از کندیل های رانی چرخیده به خارج, پتلا, کندیل های تیبیا و سر فیبولا است. ( شکل 6-132)
معیار ارزیابی
- موارد زیر باید به طور واضح در تصویر مشخص باشد:
- نشانه محدود سازی مناسب میدان
- کندیل های داخلی ران و تیبیا
- پلاتوی تیبیا
- فیبولا روی نیمه خارجی تیبیا افتاده است. (superimpose شده)
- لبه پتلا به طور جزئی بالای لبه کندیل خارجی ران نمایش داده شده است.
- مفصل زانو به صورت باز
- جزئیات بافت نرم و بافت اسفنجی استخوان
شکل 6-131: نمای AP oblique زانو با چرخش به خارج
شکل 6-132: نمای AP oblique زانو
نمای AP oblique
چرخش به داخل
گیرنده تصویر
- اینچ ( سانتی متر ) به صورت طولی
وضعیت بیمار
- بیمار را در وضعیت خوابیده به پشت( سوپاین) قرار داده و تکیه گاهی زیر مچ پاها قرار دهید.
وضعیت ناحیه مورد بررسی
- اندام تحتانی به طرف داخل می چرخد و مفصل هیپ طرف مقابل به اندازه ای بالا می آید که اندام تحتانی به میزان 45 درجه چرخش داشته باشد.
- در صورت نیاز, زیر مفصل هیپ تکیه گاهی قرار داده شود.(شکل 6-133)
- اندام های تناسلی را با حفاظ سربی بپوشانید.
اشعه مرکزی
- اشعه مرکزی مستقیما به نقطه ای در اینچ (1.3 cm) پایین تر از راس پتلا می تابد. زاویه تابش بسته به فاصله ASIS تا سطح تخت متغیر است:
3-5 درجه به سمت پا cm
0 درجه cm 19-24
3-5 درجه به سمت سر cm
محدود سازی
- میدان تابش را به اندازه اینچ ( سانتی متر ) تنظیم کنید.
ساختمان های نشان داده شده
- تصویر حاصل نشان دهنده یک نمای AP oblique از کندیل های ران به داخل چرخیده, پتلا, کندیل های تیبیا, قسمت پروگزیمال مفصل تیبیوفیبولار و سر فیبولا است. (شکل 6-134)
معیار ارزیابی
- موارد زیر باید به طور واضح در تصویر مشخص باشد:
- نشانه محدود سازی مناسب میدان
- روئت تیبیا و فیبولا در سطح پروگزیمال مفصل به صورت مجزا
- قسمت خلفی تیبیا
- کندیل های خارجی تیبیا و ران
- هر دو پلاتوی تیبیا
- لبه پتلا به طور جزئی بالای لبه کندیل داخلی ران نمایش داده شده است.
- مفصل زانو به صورت باز
- جزئیات بافت نرم و بافت اسفنجی استخوان
شکل 6-133: نمای AP oblique زانو با چرخش به داخل
شکل 6-134: نمای AP oblique زانو
حفره بین کندیلی
نمای PA Axial
روش هولمبلاد
نمای PA Axial یا تونل برای اولین بار در سال 1937 توسط هولمبلاد مطرح شد. در این نما بیمار حالت زانو زدن روی تخت به خود می گیرد. در سال 1983 روش هولمبلاد تعدیل شد. در صورتی که شرایط بیمار اجازه دهد, می توان از وضعیت ایستاده استفاده کرد.
گیرنده تصویر
- اینچ ( سانتی متر ) یا اینچ ( سانتی متر ) به صورت طولی
بسته به در دسترس بودن
وضعیت بیمار
- با توجه به ایمنی بیمار, بیماررا در یکی از سه موقعیت زیر قرار دهید:
- بیمار درحالیکه در کنار تخت رادیوگرافی ایستاده, زانوی خود را خم می کند و روی صندلی قرار می دهد.( شکل 6-135)
- بیمار در حالیکه در کنار تخت رادیوگرافی ایستاده, زانوی خود را خم کرده و در تماس با گیرنده تصویر قرار می دهد.( شکل 6-136)
- بیمار روی تخت رادیوگرافی زانو می زند( همانطور که در روش هولمبلاد گفته شد) و زانوی خود را روی گیرنده تصویر قرار می دهد .( شکل 6-137)
در هر سه روش, قسمت تیبیال زانو در تماس با گیرنده تصویر است و بیمار با تکیه گاهی مناسب, ثابت می شود.
وضعیت ناحیه مورد بررسی
- در تمام وضعیت ها, گیرنده تصویر در مقابل سطح جلویی زانو و راس پتلا در قسمت مرکز آن قرار می گیرد. زانو از حالت کشیدگی کامل 70 درجه خم می شود.( با اشعه مرکزی زاویه 20 درجه می سازد, همانطور که در شکل 6-138 نشان داده شده است.)
- اندام های تناسلی را با حفاظ سربی بپوشانید.
اشعه مرکزی
- اشعه مرکزی در هر سه وضعیت عمود برساق پا, از قسمت فوقانی حفره پوپلیتال وارد شده و از راس پتلا خارج می شود.
محدودسازی
- میدان را به اندازه اینچ ( سانتی متر ) تنظیم کنید.
ساختمان های نشان داده شده
- تصویر حاصل نشان دهنده حفره بین کندیلی و سطح مفصلی کندیل های خلفی-تحتانی ران است. هم چنین توبرکل های بین کندیلی خارجی و داخلی و پلاتوی تیبیا در این تصویر مشخص است.( شکل 6-139)
- هولمبلاد بیان می کند که زاویه خم شدگی در این وضعیت فضای مفصلی بین استخوان ران و تیبیا را پهن می کند و تصویر بهتری از مفصل و سطح استخوان تیبیا و ران ایجاد می کند.
معیار ارزیابی
- موارد زیر باید به طور واضح در تصویر مشخص باشد:
- نشانه محدود سازی مناسب میدان
- حفره بین کندیلی به صورت باز
- سطح خلفی-تحتانی کندیل های ران
- فضای مفصلی زانو به صورت باز, با یک یا دو پلاتوی تیبیا (روی هم افتادگی سطوح خلفی و قدامی)
- راس پتلا بدون روی هم افتادگی با حفره بین کندیلی
- عدم چرخش که با روی هم افتادگی جزئی مفصل تیبیوفیبولار و برجستگی بین کندیلی مشخص می شود.
- جزئیات بافت نرم و بافت اسفنجی استخوان
نکته: آزمون دو طرفه (روش روزنبرگ) در صفحه 303 توضیح داده شده است.( شکل 6-130 را ببینید.)
شکل 6-135: حفره بین کندیلی در نمای PA axial .ایستاده با زانو روی چهارپایه
شکل 6-136: حفره بین کندیلی در نمای PA axial .ایستاده با اشعه مرکزی افقی
شکل 6-137: حفره بین کندیلی در نمای PA axial, زانو زدن روی تخت رادیوگرافی(روش اصلی هولمبلاد)
شکل 6-138: رابطه هم راستا بودن برای هریک از سه روش بررسی حفره بین کندیلی,: روش هولمبلاد.اشعه مرکزی عمود بر تیبیافیبولار می تابد.
شکل 6-139: شیار بین کندیلی (تونل) در نمای PA Axial. روش هولمبلاد
نمای PA Axial
روش کامپ-کاونتری
گیرنده تصویر
- اینچ ( سانتی متر ) یا اینچ ( سانتی متر ) به صورت طولی
بسته به در دسترس بودن
وضعیت بیمار
- بیمار به صورت خوابیده روی شکم بدون هیچ گونه چرخشی قرار می گیرد.
وضعیت ناحیه مورد بررسی
- زانوی بیمار 40 تا 50 درجه خم شده, قسمت فمورال زانو روی گیرنده قرار می گیرد و پا به وسیله تکیه گاه مناسبی ثابت می شود.
- مفصل زانو را در مرکز نیمه بالایی گیرنده تصویر قرار دهید. زاویه اشعه مرکزی, مفصل را در مرکز گیرنده نشان می دهد.( شکل 6-140 و 6-141)
- برای تعیین زاویه صحیح پا, ممکن است از زاویه سنج استفاده شود.
- ساق پا را طوری تنظیم کنید که زانو هیچ گونه چرخش به داخل یا خارج نداشته باشد.
- اندام های تناسلی را با حفاظ سربی بپوشانید.
اشعه مرکزی
- اشعه عمود بر محور طولی ساق پا, از حفره پوپلیتئال وارد شده و از راس پتلا خارج می شود.
- زمانی که زانو 40 درجه خم شده باشد, زاویه اشعه 40 و زمانی که زانو 50 درجه خم شده باشد, زاویه اشعه 50 درجه خواهد بود.
محدودسازی
- میدان را به اندازه اینچ ( سانتی متر ) تنظیم کنید.
ساختمان های نشان داده شده
- تصویر حاصل نشان دهنده حفره بین کندیلی و سطح مفصلی خلفی-تحتانی کندیل های ران است. هم چنین توبرکل های بین کندیلی داخلی و خارجی از برجستگی های بین کندیلی و پلاتوی تیبیا در تصویر مشخص است.
معیار ارزیابی:
- موارد زیر باید به طور واضح در تصویر مشخص باشد:
- نشانه محدود سازی مناسب میدان
- حفره بین کندیلی باز
- سطح خلفی-تحتانی کندیل های ران
- فضای مفصلی زانو به صورت باز, با یک یا دو پلاتوی تیبیا (روی هم افتادگی سطوح خلفی و قدامی)
- راس پتلا بدون روی هم افتادگی با سطح بین کندیلی
- عدم چرخش که با روی هم افتادگی جزئی مفصل تیبیوفیبولار و برجستگی بین کندیلی مشخص می شود.
- جزئیات بافت نرم و بافت اسفنجی استخوان
نکته: در بررسی معمول مفصل زانو, تصویربرداری از حفره بین کندیلی برای شناسایی اجسام شل (موش مفصل) انجام می شود. هم چنین این نما برای ارزیابی جدا شدن و جا به جایی غضروف در موارد استئوکندریت و صاف شدگی یا عدم رشد کندیل های خارجی ران در پتلای لغزنده مادرزادی به کار می رود.
شکل 6-140: شیار بین کندیلی (تونل) در نمای PA Axial. روش کامپ-کاونتری
شکل 6-141: شیار بین کندیلی (تونل) در نمای PA Axial. روش کامپ-کاونتری
شکل 6-142: روش کامپ-کاونتری A: خم شدگی 40 درجه زانو B: خم شدگی 40 درجه زانو در بیمار 13 ساله. به اپی فیزها توجه کنید.(فلش ها)
شکل 6-143: خم شدگی 50 درجه زانو ( همان بیمار شکل 6-142), روش کامپ-کاونتری
نمای AP Axial
روش بسلر
گیرنده تصویر
- اینچ ( سانتی متر ) به صورت عرضی
وضعیت بیمار
- بیمار به صورت خوابیده به پشت بدون هیچ گونه چرخشی قرار می گیرد.
وضعیت ناحیه مورد بررسی
- زانوی مورد نظر به اندازه ای خم می شود که محور طولی ران نسبت به محور طولی ساق زاویه 60 درجه بسازد.
- کیسه شنی در زیر زانو قرار دهید. (شکل 6-144)
- گیرنده تصویر طوری زیر زانو قرار می گیرد که مرکز آن با مرکز اشعه منطبق باشد.
- ساق پا را طوری تنظیم کنید که کندیل های ران فاصله یکسانی با گیرنده تصویر داشته باشند. پا را به وسیله کیسه شنی بی حرکت کنید.
- اندام های تناسلی را با حفاظ سربی بپوشانید.
اشعه مرکزی
- اشعه عمود بر محور طولی ساق پا, به طوری که محل ورود اشعه اینچ (1.3 cm) پایین تر از راس پتلا باشد.
ساختمان های نمایش داده شده
- تصویر حاصل نشان دهنده حفره بین کندیلی, برجستگی بین کندیلی و مفصل زانو می باشد.
معیار ارزیابی
- موارد زیر باید به طور واضح در تصویر مشخص باشد:
- حفره بین کندیلی باز
- سطح خلفی-تحتانی کندیل های ران
- برجستگی های بین کندیلی و فضای مفصلی زانو
- عدم روی هم افتادگی حفره با راس پتلا
- عدم چرخش که با روی هم افتادگی جزئی تیبیوفیبولار مشخص می شود.
- جزئیات بافت نرم و بافت اسفنجی استخوان
شکل 6-144: حفره بین کندیلی در نمای AP Axial با گیرنده تصویر عرضی. روش بسلر
شکل 6-145: حفره بین کندیلی در نمای AP Axial .روش بسلر با آناتومی مشخص
این نوشته از روی اطلس مریل ویرایش ۱۳ توسط جمعی از دانشجویان علوم پزشکی به زبان فارسی بطور اختصاصی برای وبسایت پرتو رسانه ترجمه شده است. دسترسی برای عموم رایگان است. استفاده از مطالب با ذکر منبع و آدرس اینترنتی galleny.com بلامانع است. هرگونه استفاده تجاری از این ترجمه ها منع می شود.
مترجمین: فاطمه پورمند و فاضله انتظاریان
تکنیک های رادیوگرافی زانو