نکات و مراحل انجام تصویربرداری:
تهیه ی اسکات:
اگر ناحیه ی گردن مورد نظر است از بیمار خواسته می شود که دست هایش را در امتداد بدنش نگاه دارد و اگر پشتی یا کمری است دست ها باید بالای سر قرار گیرند.
Head first or feet first :
برای مهره های پشتی و کمری با پا وارد می کنیم اما برای مهره های گردنی با سر، تا تخت حرکت کمتری داشته باشد.
Lat or AP pilot :
به دلیل اینکه انحراف ستون فقرات ممکن است وجود داشته باشد، قطعا دو تصویر گرفته می شود، هم AP و هم lat
چیدن پروتکل:
شروع از مهره های بالایی به سمت مهره های پایینی
مهره های کمری: T10 / T11 تا ساکروم
مهره های پشتی (سینه ای): C5 تا L2
مهره های گردنی: Post.fossa تا T2
:Recon/kernel
1-bone ، البته bone spine ترجیح داده می شود به دلیل نمایش جزییات بیشتر و چون استخوان اسفنجی است بهتر است که با detail نمایش داده شود.
۲-soft tissue: بررسی دیسک و عضلات
در دستگاه Conventional برای گرفتن تصویر دیسک بین مهره ها مدام باید tilt را عوض می کردند و اگر بیمار lordosis داشت، کار بسیار سخت تر می شد. ولی امروزه بوسله ی دستگاه های اسپیرال و MSCT، هلیکال زده می شود ( ۰.۶۲۵ – ۱ میلیمتر) و سپس در جهات مختلف بازسازی می شود که در این حالت دوز بیمار کم می شود.
نکته: در مقاطعی که زده می شود عضلات پاراورتبرال و پسواس حتما باید دیده شود زیرا ۸۰ ٪ از کمر دردها ناشی از دیسک نیست بلکه اسپاسم عضله می باشد. (اگر اسپاسم کند اختلالات مربوط به دیسک هم به دنبالش ممکن است ایجاد شود)
نکته: بازسازی حجمی (VR) برای تشخیص شکستگی انجام میشود.
نکته: VR علاوه بر استخوان ها دیسک های بین مهره ای را هم نشان میدهد اما بازسازی 3D تنها استخوان را نشان میدد.
دیدگاه (1)
Maryann
Hello colleagues, how is the whole thing,
and what you want to say concerning this paragraph,
in my view its really awesome in favor of me.
My blog post :: Diyarbakir Elit Eskort