وبلاگ

تکنیک های رادیوگرافی مچ پا

تکنیک های رادیوگرافی مچ پا
تکنیک های رادیوگرافی تکنیکهای تصویربرداری

تکنیک های رادیوگرافی مچ پا

نمای قدامی-خلفی

  • گیرنده تصویر : گیرنده ی 10×8 اینچی (24×18 سانتی متر) یا 12×10 اینچ (30×24 سانتی متر) به صورت طولی، در صورت امکان به صورت عرضی برای گرفتن تصویر هر دو پا روی یک گیرنده

وضعیت بیمار

  • بیمار درحالت نشسته یا خوابیده قرار گیرد و پای آسیب دیده را کاملا بکشد.

وضعیت ناحیه مورد بررسی

  • برای ایجاد نمای AP کامل مچ پا را در حالت آناتومیک قرار دهید (انگشتان پا کاملا به سمت بالا). مچ و کف پا را به اندازه ای بچرخانید که محور طولی پا به حالت کاملا عمودی قرار گیرد (تصویر 91-6).
  • بال و اگبرت (Ball and Egbert) اظهار داشتند نمای مورتیس مچ پا با خم شدن نسبی پا به سمت کف یا روی پا تا زمانی که ساق پا به سمت داخل یا خارج نچرخیده است به خوبی حاصل نمیشود.
  • اندام های تولید مثلی را با شیلد سربی بپوشانید.

اشعه مرکزی

  • اشعه مرکزی عمود بر مفصل مچ در حد فاصل بین دو قوزک تابیده میشود.

محدود سازی

  • به اندازه یک اینچ (5/2 سانتی متر) از طرفین مچ و به اندازه 8 اینچ (18 سانتی متر) به صورت طولی برای دربرگرفتن تصویر پاشنه.

ساختمان های نشان داده شده

  • تصویر حاصل نمای AP واقعی مچ پا، قسمت دیستال استخوان های تیبیا و فیبولا و قسمت پروگزیمال استخوان های مچ پا را نشان میدهد.

نکته: در نمای AP واقعی مفصل تیبیوفیبولار (بین تیبیا و فیبولا) تحتانی و مفصل تالوفیبولار (بین استخوان مچ و فیبولا) باز نیست و نشان داده نمیشود. این علامت خوبی است زیرا نشان میدهد بیمار دچار پارگی رباط یا سایر جداشدگی ها نیست. به همین دلیل قرار گرفتن پا در وضعیت آناتومیک برای نمای AP واقعی حائز اهمیت می باشد (تصویر 92-6).

معیار ارزیابی

  • ساختار های زیر باید به طور واضح نمایان باشند :
  • نشانه ی محدود سازی مناسب میدان
  • مفصل مچ در مرکز میدان تابش
  • قوزک های داخلی و خارجی
  • استخوان تالوس با دانسیته مناسب
  • مچ پا بدون چرخش
  • روی هم افتادگی طبیعی مفصل تیبیوفیبولار( بین تیبیا و فیبولا) بطوریکه توبرکل قدامی تا حد کمی روی فیبولا قرار گرفته باشد.
  • تالوس به مقدار جزئی روی دیستال فیبولا قرار گرفته باشد.
  • عدم روی هم افتادگی مفصل تالومالئولار داخلی (بین استخوان تالوس و قوزک پا)
  • فضای مفصلی تیبیوتالار (بین تیبیا و استخوان مچ)
  • بافت نرم به همراه جزئیات بافت اسفنجی استخوان

تکنیک های رادیوگرافی مچ پا

تصویر 91-6 نمای AP مچ پا.

تکنیک های رادیوگرافی مچ پا

تصویر 92-6 نمای AP مچ پا.

نمای نیمرخ

مدیولترال

گیرنده تصویر

  • 10×8 اینچ (24×18 سانتی متر) یا 12×10 اینچ (30×24 سانتی متر) در صورت امکان بصورت طولی

وضعیت بیمار

  • بیمار در حالت خوابیده به طرف پای آسیب دیده بچرخد تا زمانیکه مچ پا کاملا به حالت نیمرخ قرار گیرد (تصویر 93-6).

وضعیت ناحیه مورد بررسی

  • محور طولی گیرنده را موازی محور طولی ساق پای بیمار قرار داده و مفصل مچ پای وی را در مرکز گیرنده قرار دهید.
  • لبه خارجی پا در تماس کامل با گیرنده تصویر قرار گیرد.
  • پا به سمت عقب خم شود و در وضعیت نیمرخ قرار گیرد. در این حالت از چرخش مچ به سمت خارج جلوگیری میشود.
  • اندام های تولید مثلی را با شیلد سربی بپوشانید.

اشعه مرکزی

  • عمود بر مفصل مچ به مفصل داخلی مچ وارد گردد.

محدود سازی

  • به اندازه یک اینچ (5/2 سانتی متر) از طرفین مچ و به اندازه 8 اینچ (18 سانتی متر) به صورت طولی برای دربرگرفتن تصویر پاشنه و قاعده ی پنجمین متاتارس (کف پا).

ساختمان های نشان داده شده

  • تصویر نهایی شامل نمای لترال واقعی یک سوم تحتانی فیبولا و تیبیا ، مفصل مچ پا، استخوان های مچ، پاشنه و قاعده پنجمین متاتارس خواهد بود (تصویر 94-6 و 95-6).

معیار ارزیابی

  • ساختار های زیر باید بطور واضح نمایان باشد:
  • نشانه ی محدود سازی مناسب میدان
  • مفصل مچ در مرکز میدان تابش
  • دیستال فیبولا و تیبیا، استخوان های تالوس و کالکانئوس و سایراستخوان های مچ پا
  • مچ پا در نمای لترال واقعی
  • وضوح کامل مفصل تیبیوتالار و روی هم افتادگی قسمت های داخلی و خارجی استخوان تالوس
  • رؤیت فیبولا روی نیمه خلفی تیبیا
  • توبروزیتی و قاعده پنجمین متاتارس برای بررسی شکستگی جونز
  • دانسیته مناسب مچ برای رؤیت قسمت دیستال فیبولا
  • بافت نرم به همراه جزئیات بافت اسفنجی استخوان

تکنیک های رادیوگرافی مچ پا

تصویر 93-6 نمای نیمرخ مچ پا، مدیولترال.

تکنیک های رادیوگرافی مچ پا

تصویر 94-6 استخوان ها در نیمرخ مچ نشان داده شده اند. دربرگرفتن تصویر قاعده پنجمین استخوان کف پا باعث تشخیص شکستگی جونز درصورت وجود میشود.

تکنیک های رادیوگرافی مچ پا

تصویر 95-6 A و B نمای نیمرخ مچ پا، بصورت مدیولترال. قاعده پنجمین استخوان متاتارس مشاهده میشود. C نمای نیمرخ مچ پای یک فرد 8 ساله. به اپی فیز تیبیا توجه کنید (فلش).

نمای لترال

لترومدیال (خارجی-داخلی)

برای گرفتن نمای نیمرخ مچ پا میتوان سطح داخلی مچ پا را در تماس با گیرنده تصویر قرار داد. پوزیشن دقیق وقتی که اندام روی سطح مسطح داخلی خود قرار میگیرد خیلی آسان تر و با ثبات بیشتر حاصل میشود. هرچند انجام این پوزیشن نسبت به پوزیشن مدیولترال برای بیمار سخت تر است. به همین دلیل بصورت کراس تیبل گرفته میشود.

گیرنده ی تصویر

  • 10×8 اینچ (24×18 سانتی متر) یا 12×10 اینچ (30×24 سانتی متر) در صورت امکان به صورت طولی

وضعیت بیمار

  • از بیمار بخواهید در حالت خوابیده به سمت پای آسیب ندیده بچرخد تا زمانی که پای آسیب دیده به حالت کشیده و لترال قرار گیرد.

وضعیت ناحیه مورد بررسی

  • مچ پا را روی مرکز گیرنده ی تصویر قرار دهید به طوریکه محور طولی گیرنده موازی با محور طولی ساق پای بیمار باشد.
  • پا را در نمای لترال تنظیم کنید.
  • از بیمار بخواهید مقداری به سمت عقب یا جلو بچرخد تا زمانی که پتلا کاملا عمود بر سطح افق قرار گیرد (تصویر 96-6).
  • در صورت لزوم از نگهدارنده زیر زانوی بیمار استفاده کنید.
  • اندام های تولید مثلی را به وسیله شیلد سربی بپوشانید.

ساختمان های نشان داده شده

تصویر حاصل نمای نیمرخی از یک سوم تحتانی استخوان های تیبیا و فیبولا، مفصل و استخوان های مچ را نشان میدهد (تصویر 97-6).

معیار ارزیابی

  • ساختارهای زیر باید بطور واضح نمایان باشند:
  • مفصل مچ در مرکز میدان تابش
  • قسمت دیستال استخوان های تیبیا و فیبولا، تالوس و استخوان های مچی مجاور
  • مچ پا در نمای لترال واقعی
  • وضوح کامل مفصل بین تیبیا و تالوس و روی هم افتادگی قسمت های داخلی و خارجی استخوان تالوس
  • رؤیت فیبولا روی نیمه خلفی تیبیا
  • دانسیته کافی برای مشاهده قسمت دیستال فیبولا
  • بافت نرم به همراه جزئیات بافت اسفنجی استخوان

تکنیک های رادیوگرافی مچ پا

تصویر 96-6 نمای لترال مچ پا، لترومدیال.

تکنیک های رادیوگرافی مچ پا

تصویر 97-6 نمای لترال مچ پا، لترومدیال.

نمای مایل قدامی-خلفی (AP OBLIQUE)

چرخش به سمت داخل

گیرنده ی تصویر

  • 10×8 اینچ (24×18 سانتی متر) یا 12×10 اینچ (30×24 سانتی متر) در صورت امکان بصورت طولی، برای گرفتن تصویر هر دو پا در کنار هم به صورت عرضی

وضعیت بیمار

  • بیمار بصورت خوابیده یا نشسته قرار گیرد و پای آسیب دیده را کاملا بکشد.

وضعیت ناحیه مورد بررسی

  • مرکز گیرنده را مطابق با حد فاصل دو قوزک روی مچ پا تنطیم کنید، بطوریکه محور طولی گیرنده موازی با محور طولی ساق پای بیمار باشد.
  • کف پا آنقدر به سمت عقب بچرخد که مفصل مچ تقریبا زاویه 90 درجه بگیرد (تصویر 98-6). برای ثابت نگهداشتن پا در این وضعیت کف پا کیسه شنی قرار دهید یا اینکه از باند دور برآمدگی کف پا استفاده کنید و آن را بکشید.
  • برای تمام نماهای ابلیک مچ پا، باید پا و ساق پا بچرخد. به دلیل اینکه مفصل زانو از نوع لولایی میباشد، چرخش ساق پا تنها از طریق چرخش مفصل هیپ امکان پذیر است. برای نمای ابلیک باید ساق و کف پا 45 درجه به سمت داخل بچرخد.
  • با یک دست قسمت تحتانی ران و با دست دیگر پا را گرفته و تمام ساق و پا را باهم 45 درجه به سمت داخل بچرخانید.
  • برای ثابت نگهداشتن پا میتوان از گوه استفاده کرد.
  • اندام های تولید مثلی را با شیلد سربی بپوشانید.

اشعه مرکزی

  • اشعه مرکزی عمود بر مچ پا به حد فاصل دو قوزک وارد میشود.

محدود سازی

  • به اندازه 1 اینچ (5/2 سانتی متر) از طرفین مچ و به اندازه 8 اینچ (18 سانتی متر) به صورت طولی برای دربرگرفتن تصویر پاشنه.

ساختمان های نشان داده شده

  • در نمای 45 درجه ابلیک داخلی، تصویر قسمت دیستال تیبیا و فیبولا که معمولا با تالوس روی هم افتادگی دارد را نشان میدهد. همچنین مفصل بین تیبیا و فیبولا نیز نمایان است (تصویر 99-6).

معیار ارزیابی

  • ساختارهای زیر باید به طور واضح نمایان باشند :
  • نشانه ی محدود سازی مناسب میدان
  • مفصل مچ در مرکز میدان تابش
  • قسمت دیستال تیبیا و فیبولا، تالوس
  • چرخش 45 درجه مچ پا
  • فضای مفصلی بین تیبیا و فیبولا بصورت باز
  • روی هم افتادگی دیستال تیبیا و فیبولا روی قسمت هایی از تالوس
  • بافت نرم به همراه جزئیات بافت اسفنجی استخوان

تکنیک های رادیوگرافی مچ پا

تصویر 98-6 نمای AP OBLIQUE مچ پا، با چرخش 45 درجه به سمت داخل.

تکنیک های رادیوگرافی مچ پا

تصویر 99-6 نمای AP OBLIQUE مچ پا، با چرخش 45 درجه به سمت داخل.

مفصل مورتیس (Mortise)

نمای AP OBLIQUE

چرخش به سمت داخل

گیرنده ی تصویر

  • 10×8 اینچ (24×18 سانتی متر) یا 12×10 اینچ (30×24 سانتی متر) در صورت امکان به صورت طولی، برای گرفتن دو تصویر در کنار هم به صورت عرضی

وضعیت بیمار

  • بیمار در حالت نشسته یا خوابیده (سوپاین) قرار گیرد.

وضعیت ناحیه مورد بررسی

  • مچ پا را در مرکز گیرنده ی تصویر قرار دهید.
  • با یک دست انتهای ران و با دست دیگر پای بیمار را بگیرید و آن ها را باهم حدود 15 تا 20 درجه به سمت داخل بچرخانید تا زمانی که خط بین دو قوزک موازی با گیرنده قرار گیرد (تصویر 100-6).
  • کف پای بیمار با ساق پای وی زاویه 90 درجه ایجاد کند (تصویر 101-6).
  • اندام های تولید مثلی را با شیلد سربی بپوشانید.

اشعه مرکزی

  • اشعه مرکزی عمود بر حد فاصل بین دو قوزک.

محدود سازی

  • به اندازه 1 اینچ (5/2 سانتی متر) از طرفین مچ و به اندازه 8 اینچ (18 سانتی متر) به صورت طولی برای دربرگرفتن تصویر پاشنه.

تکنیک های رادیوگرافی مچ پا

تصویر 100-6 نمای AP OBLIQUE مچ پا، چرخش 15 الی 20 درجه ای برای نشان دادن مفصل مورتیس.

تکنیک های رادیوگرافی مچ پا

تصویر 101-6 رادیوگرافر در حال وضعیت دهی صحیح ساق پای بیمار برای نشان دادن مفصل مورتیس مچ. به چرخاندن ساق پا به سمت داخل توسط دست چپ (فلش) توجه کنید. پوزیشن صحیح زمانی ایجاد میشود که ساق پا بچرخد نه پا.

تکنیک های رادیوگرافی مچ پا

تصویر 102-6 نمای AP OBLIQUE مچ پا، چرخش 15 الی 20 درجه ای به سمت داخل برای نشان دادن مفصل مورتیس. A پوزیشن صحیح مفصل مورتیس B پوزیشن نادرست ساق پا، تصویر نیاز به تکرار دارد. پا به سمت داخل چرخیده است نه ساق (فلش سفید). به دلیل اینکه ساق پا به سمت داخل نچرخیده است مفصل مورتیس بسته است (فلش سیاه).

ساختمان های نشان داده شده

  • تمام مفصل مورتیس باید نشان داده شده باشد. هر سه طرف مفصل مورتیس باید نمایان باشد (تصویر 102-6 و 6-103).

معیار ارزیابی

  • ساختار های زیر باید به طور واضح نمایان باشد :
  • نشانه ی محدود سازی مناسب میدان
  • کل مفصل مورتیس در مرکز میدان تابش
  • دیستال تیبیا و فیبولا، تالوس
  • چرخش مناسب 15 تا 20 درجه به سمت داخل
  • فضای مفصلی تیبیا و فیبولا به صورت باز
  • فضای مفصلی تیبیا و تالوس به صورت باز
  • عدم روی هم افتادگی توبرکل قدامی تیبیا و قسمت بالایی-خارجی استخوان تالوس با استخوان فیبولا
  • بافت نرم به همراه جزئیات بافت اسفنجی استخوان

تکنیک های رادیوگرافی مچ پا

تصویر 103-6 تصاویر شماتیک همراه با تصاویر رادیوگرافی از قسمت تحتانی استخوان های تیبیا و فیبولا در محل مفصل مچ پا. A ، نمای AP مچ بدون هیچگونه چرخش در ساق و پای بیمار. تصویر شماتیک قوزک خارجی را زمانیکه ساق پا دروضعیت آناتومیک میباشد در خلف نشان میدهد. تصویر رادیوگرافی روی هم افتادگی نرمال توبرکل قدامی و قسمت بالایی-کناری تالوس را روی فیبولا نشان میدهد (فلش ها). B ، نمای AP OBLIQUE مچ پا، با چرخش 15 الی 20 درجه ای برای نشان دادن مفصل مورتیس. در تصویر شماتیک هر دو قوزک موازی گیرنده تصویر هستند. تصویر رادیوگرافی به طور واضح هر سه طرف مفصل مورتیس را نشان میدهد (فلش ها). C ، نمای AP OBLIQUEمچ پا، با چرخش 45 درجه ای به سمت داخل. تصویر رادیوگرافی مفصل بین تیبیا و فیبولا (فلش) و کل دیستال فیبولا را نشان میدهد. فلش های بزرگتر بالایی در دو تصویر AP OBLIQUE فضای عریض تر بین تیبیا و فیبولا را نشان میدهند که به علت چرخش داخلی ساق پا ایجاد شده اند. هنگامیکه تصاویر مچ پا برای پوزیشن صحیح کنترل میشود این فضا باید مشاهده شود.

نمای AP OBLIQUE

چرخش به سمت خارج

گیرنده ی تصویر

  • 10×8 اینچ (24×18 سانتی متر) یا 12×10 اینچ (30×24 سانتی متر) در صورت امکان بصورت طولی

وضعیت بیمار

  • بیمار روی تخت رادیولوژی بنشیند و پای مورد نظر را بکشد.

وضعیت ناحیه مورد بررسی

  • کف پای بیمار را در وضعیت عمودی قرار دهید، سپس پا و کف پای بیمار را 45 درجه به سمت بیرون بچرخانید.
  • برای ثابت ماندن پا از یک گوه استفاده کنید، مچ پا را در مرکز گیرنده قرار دهید (تصویر 104-6).
  • اندام های تولید مثلی را با شیلد سربی بپوشانید.

اشعه مرکزی

  • اشعه مرکزی عمود بر مفصل مچ به حد فاصل بین دو قوزک وارد میشود.

ساختمان های نشان داده شده

  • نمای ابلیک با چرخش خارجی برای تشخیص شکستگی ها و مشاهده ی نمای بالایی کالکانئوس مفید است (تصویر 105-6).

معیار ارزیابی

  • ساختار های زیر باید به طور واضح نمایان باشد :
  • نشانه ی محدود سازی مناسب میدان
  • قسمت دیستال تیبیا و فیبولا، تالوس
  • مفصل بین تیبیا و تالوس
  • شیار کالکانئوس (قسمت بالایی کالکانئوس)
  • بافت نرم به همراه جزئیات بافت اسفنجی استخوان

تکنیک های رادیوگرافی مچ پا

تصویر 104-6 نمای ابلیک مچ پا، چرخش به خارج.

تکنیک های رادیوگرافی مچ پا

تصویر 105-6 نمای ابلیک مچ پا، چرخش به خارج.

نمای AP

متد فشار (Stress)

مطالعات تحت فشار مچ معمولا بعد از آسیب دیدگی در اثر چرخش به داخل یا خارج برای بررسی پارگی رباط انجام میشود. پارگی رباط زمانی مشخص میشود که بدون حرکت دادن ساق پا از حالت سوپاین، کف پا با فشار به سمت مخالف چرخانده شود و فضای مفصلی در محل آسیب دیدگی عریض تر شود.

اگر آسیب دیدگی اخیرا رخ داده باشد و مچ پا به شدت نسبت به حرکت حساس باشد، قبل از انجام رادیوگرافی پزشک ارتوپد به داخل سینوس تارسی بیمار داروی بی حس کننده تزریق میکند. پزشک پای بیمار را با اعمال فشار در وضعیت مناسب میچرخاند و آنرا نگه داشته و یا میبندد.

معمولا بیمار در صورتی که محل آسیب خیلی دردناک نباشد یا داروی بی حسی دریافت کرده باشد میتواند بوسیله باند پای خود را در وضعیت مناسب نگهدارد (تصویر 106-6 الی 108-6).

تکنیک های رادیوگرافی مچ پا

تصویر 106-6 نمای AP مچ پا در وضعیت طبیعی. برای گرفتن تصاویر چرخش به داخل و خارج استفاده از دستکش سربی و نگهداشتن پا در وضعیت تخت فشار لازم است (تصویر 108-6 را ببینید).

تکنیک های رادیوگرافی مچ پا

تصویر 107-6 نمای AP مچ پا در وضعیت طبیعی.

تکنیک های رادیوگرافی مچ پا

تصویر 108-6 A ، چرخش به خارج با فشار، آسیب به رباط داخلی بیمار مشاهده نمیشود. B ،چرخش به داخل با فشار، تغییر در مفصل و پارگی رباط خارجی مشاهده میشود (فلش).

نمای AP

متد تحمل وزن (Weight-Bearing)

ایستاده

برای بررسی تنگ شدگی فضای مفصلی با تحمل وزن از این پوزیشن استفاده میشود.

گیرنده ی تصویر

  • 12×10 اینچ (30×24 سانتی متر) بصورت عرضی

وضعیت بیمار

  • بیمار در حالت ایستاده روی سطحی قرار میگیرد که دارای شیار برای قرار دادن کاست باشد. اگر چنین سطحی موجود نباشد زیر پای بیمار بلوک قرار داده تا پاهای وی در حد تیوب اشعه ایکس بالا بیاید. (تصویر 109-6).
  • بیمار باید تکیه گاه مطمئنی داشته باشد. هرگز نباید بیمار روی تخت رادیولوژی بایستد.

وضعیت ناحیه مورد بررسی

  • کاست را در شیار سطح یا بین بلوک ها قرار دهید.
  • از بیمار بخواهید پشت پاشنه پای خود را کاملا به کاست چسبانده و انگشتان شست پای وی کاملا به سمت تیوب باشد.
  • اندام های تولید مثلی را بوسیله شیلد سربی بپوشانید.

اشعه مرکزی

  • اشعه مرکزی عمود بر مرکز کاست

نکته تکنیکی: در صورت نیاز میتوان از دستگاه اشعه ایکس پرتابل برای رسیدن به کف اتاق رادیوگرافی استفاده کرد.

ساختمان های نشان داده شده

  • تصویر نهایی نمای AP مچ هر دو پا و ارتباط انتهای تیبیا و فیبولا با تحمل وزن بدن را نشان میدهد. همچبن امکان مقایسه مچ هردو پا با یکدیگر فراهم میباشد (تصویر 110-6).

معیار ارزیابی

  • ساختارهای زیر باید به طور واضح نمایان باشد :
  • نشانه ی محدودسازی مناسب میدان
  • مچ هردو پا در مرکز میدان تابش
  • مورتیس میانی بصورت باز
  • روی هم افتادگی قسمت هایی از دیستال تیبیا و تالوس روی دیستال فیبولا
  • مورتیس کناری بصورت بسته
  • بافت نرم به همراه جزئیات بافت اسفنجی استخوان

تکنیک های رادیوگرافی مچ پا

تصویر 109-6 نمای AP مچ پا با تحمل وزن بدن.

تکنیک های رادیوگرافی مچ پا

تصویر 110-6 نمای AP مچ پا با تحمل وزن بدن.

 

 

 

این نوشته از روی اطلس مریل ویرایش ۱۳ توسط جمعی از دانشجویان علوم پزشکی به زبان فارسی بطور اختصاصی برای وبسایت گالنی ترجمه شده است. دسترسی برای عموم رایگان است. استفاده از مطالب با ذکر منبع و آدرس اینترنتی Galleny.com بلامانع است. هرگونه استفاده تجاری از این ترجمه ها منع می شود.

مترجم: فاضله انتظاریان

دیدگاه خود را اینجا قرار دهید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

فیلدهای نمایش داده شده را انتخاب کنید. دیگران مخفی خواهند شد. برای تنظیم مجدد سفارش ، بکشید و رها کنید.
  • عکس
  • شناسه محصول
  • امتیاز
  • قیمت
  • در انبار
  • موجودی
  • افزودن به سبد خرید
  • توضیحات
  • محتوا
  • عرض
  • اندازه
  • تنظیمات بیشتر
  • ویژگی ها
  • ویژگی های سفارشی
  • زمینه های دلخواه
برای پنهان کردن نوار مقایسه ، بیرون را کلیک کنید
مقایسه
مقایسه ×
Let's Compare! Continue shopping